葳蕤 — 凋零
◎ 葳蕤 wēiruí(1) [hanging down in clusters]∶草木茂盛,枝叶下垂的样子上葳蕤而防露兮。——《楚辞·七谏·初放》羽盖葳蕤。——张衡《东京赋》葳蕤自生光。——《玉台新咏·古诗为焦仲卿妻作》(2) [weary]∶委顿;委靡不振
1.[书] (plants) hanging down in clusters; luxuriant
葳蕤的近义词 葳蕤的意思